Interland testseries Zuid Afrika <> Nederland
Eerste interland in de plaats Welkom.
Datum 8 augustus 2006
Uitslagen:
Zuid Afrika Nederland 5-3
Claire Nitch Vanessa Atkinson 0-3
Diana Argyle Annelize Naude opgave Naude(1-1)
Juanette le Roux Margriet Huisman 0-3
Cheyna Tucker(junior) Milou van der Heijden 2-3
Rodney Durbach Tommy Berden 3-2(opgave in de 5e)
Mike Tootill Dylan Bennett 0-3
Stephen Coppinger Tom Hoevenaars 0-3
Richard Colburn(junior) Bastiaan Meulenbelt(junior) 3-2
Op maandag 7 augustus vertrok het Nederlandsteam om 10.30 uur richting Johannesburg. Na een vlucht van een kleine 11 uur landde het gezelschap in Zuid Afrika. Inchecken geblazen en de kamers opzoeken. De volgende ochtend om 9.30 uur met de teambus naar de mijnstaat Welkom. Goed reisweer, zonnig en 20 graden. De omstandigheden zijn behoorlijk zwaar aangezien Welkom op 1800 meter hoogte ligt. Bovendien komen de spelers koud uit het vliegtuig en moeten ze na een autorit van 300 km gelijk de baan op.
Hier is de eerste van vier ontmoetingen tussen beide teams. Na een korte training beginnen de matches al snel. De spelers zijn zonder uitzondering behoorlijk stijf van het reizen en wachten. De publieke belangstelling is groot. Alle vier interlands (Welkom, Johannesburg, Port Elisabeth en Kaapstad) zijn uitverkocht.
Milou van den Heijden kwam knap terug na een 2-0 achterstand. En won van het Zuid Afrikaase talent Cheyna tucker.
Margriet Huisman speelde vanavond een van haar betere wedstrijden en gaf Le Roux weinig kans. Margriet haalde veel ballen en donineerde eigenlijk voortdurend de wedstrijd. Vanessa Atkinson speelde tegen de ervaren Claire Nitch. Met het “ouderwetse” spel van Nitch is het oppassen geblazen. Veel drops, ook van achteruit en dan weer een hard geslagen bal. Atkinson deed haar sportieve plicht zonder problemen en won dan ook in 3 games.
In de laatste partij van de dames raakte Annelies Naude licht geblesseerd aan haar enkel en besloot uit voorzorg om de partij niet uit te spelen.
De mannen, dag 1
Bastiaan Meulenbelt scheen afhankelijk weinig last te hebben van de hoogte en de reis. Hij kwam met zeer goed spel met 2-0 en -5 voor tegen de jeugdkampioen van Zuid Afrika.
Hij kreeg op matchbal een duidelijke stroke niet toegekend. Omdat de scheidsrechter zo de wedstrijd niet wilde beëindigen. Verliest vervolgens de rally, de game en de wedstrijd (75 min.)
Tom Hoevenaars kwam terug uit Nieuw Zeeland met een lichte enkel blessure. Na intensieve behandeling van Charlie Heus, fit genoeg bevonden om naar Z.A af te reizen. Tom kwam moeizaam uit de startblokken. Miste wat zijn normale explosiviteit en kon het niet klaren tegen de ervaren Stephan Coppinger.
Dylan Bennett had een moeilijke taak om het verschil in temp. van bijna 30 gr. binnen een week te overbruggen. Hij kwam nl. net uit Maleisië. Hij was onder deze omstandigheden kansloos tegen de solide Mike Tootill.
De slechtste start ooit van Tommy Berden spelend voor Nederland, liet hij volgen door één van zijn beste comebacks, 9-5/9-7/3-2 voor in 70 min. Tegen de wereldtopper Rodney Durbach. Helaas sloeg het noodlot opnieuw toe. In een ongelukkige beweging achter in de baan raakte hij de achterwand. Onmiddellijk had Tommy een fel stekende pijn in zijn duim.
Het lukte de fysio helaas niet om Tommy binnen de toegestane 3 min. op te lappen. Met gevolg dat de in goede vorm verkerende Berden de wedstrijd moest staken.
Samenvattend een 3-5 nederlaag met toch voldoende perspectief voor de komende 3 ontmoetingen.
Dag 2; 9-aug. Johannesburg
Uitslagen:
Zuid Afrika Nederland 4-4
Vanessa Atkinson Claire Nitch 3-1
Annelize Naude Diana Aergyle 3-1
Margriet Huisman Karin van der Westhuizen 3-0
Milou van der Heijden Alusch Botha 2-3
Dylan Bennett Stephan Coppinger 0-3
Tom Hoevenaars Mike Tottill 0-3
Bastiaan Meulenbelt Clinton Leeuw 2-3
Bastiaan Meulenbelt Jason Cole-Niven 3-2
Bluesbrothers team, Dylan,Tommy,Tom,Bastiaan
Vanessa, Annelize, Margriet, Milou
De tweede testserie was in het Nationaal Center van Zuid Afrika in Johannesburg. We werden onder andere welkom geheten door de Nederlandse ambassadeur aldaar. Veel mensen en ook een grote groep schooljeugd kwamen bij de matches kijken.
Het was ladiesday in Zuid Afika. Dit kwam ook tot uiting in de tv intervieuws met Vanessa en Annelize. De mannen werden voor deze keer met rust gelaten.
In de openings partij speelde Vanessa opnieuw tegen Claire Nitch. Het wedstrijdbeeld was niet veel anders dan de dag ervoor. Onze nr 1. had nogal wat last van de hoogte. Dit vertaalde zich in een erg droge keel en last met ademhalen. “Ze laat je niet in je ritme komen door haar onorthedoxe manier van spelen, en de rallies zijn kort. Bovendien speelt ze wanneer ze maar kan de bal naar voren” aldus de met 3-1 zegevierende Atkinson.
Met deze voorsprong was het de beurt aan Margriet Huisman om de baan op te gaan. Huisman had van te voren belooft om net zo goed te spelen als de dag ervoor. Tegen Karen van Westhuizen begon ze dan ook voortvarend. Opnieuw wist Margriet met 3-0 te winnen. Een knappe prestatie gezien het fijt dat Huisman een jaar geleden nog 2x van Van Westhuizen had verloren.
Op het centrecourt had Annelize al de nodige handtekeningen moeten uitdelen voordat ze de baan op kon. De dag ervoor moest Annelize uit voorzorg nog van de baan tegen Diana Aergyle. Nu duidelijk frisser deed onze nr. 2 het prima tegen de linkshandige Zuid Afrikaanse. Naude is back on track. Dat is voor haar persoonlijk heel prettig en ook voor de Nederlandse ploeg met de WK teams opkomst eind september (3-1).
De 15 jarige Milou van der Heijden speelde als laatste op court nr. 1. Milou had de spanningen van zich afgegooid en had een prima start tegen de 17 jarige nr. 2 van Zuid Afrika.
Er ontstond een boeiend gevecht met ups en downs van beide kanten. Milou deed wat ze moest doen. Sloeg een paar service returns down en de wedstrijd begon licht te kantelen. Uiteindelijk redde ze het net niet en verloor in 5 games.
De mannen
Door de blessure van Tommy Berden, waren wij genoodzaakt om Bastiaan door te schuiven naar de nr. 3 positie. Meulenbelt moest aantreden tegen de nr. 4 van Z.A., en leverde bijna een heroïsche strijd. Hij moest helaas na 85 min. en 8-9 in de 5-de game het onderspit delven.
Vervolgens was het de beurt aan Tom Hoevenaars om op de nr. 2 positie de strijd aan te gaan met de ervaren Mike Tottill. Tom vocht en ging diep, toch was dit niet genoeg en verloor met 0-3.
Nu was de beurt aan Dylan op nr. 1 om tegen Stephan Coppinger te spelen. Na 55 min. ging de Z.Afrikaan er met de 3-0 zege vandoor.
Tenslotte moest Bastiaan nogmaals aantreden tegen de nr. 2 van Z.A. < 19 jaar Jason Coll Niven. De tussenstand in de wedstrijd; 4-3 voor Z.A.Bastiaan nog vermoeid vocht zich in de match en na 72 min. wist hij de wedstrijd met 3-2 en 9-7 in de 5-de game de wedstrijd te winnen. Bastiaan presteerde bijna het onmogelijke door in een tijdsbestek van 4 uur, 2 ½ uur op het hoogste nivo, op 1800m hoogte, schijnbaar moeiteloos vol te houden.
Hierdoor bracht hij Nederland op gelijke hoogte met Z.A. (4-4). Na het tellen van de games was het 16-16. De punten moesten de beslissing brengen. De uitslag hiervan was 216 tegen 215 in het voordeel van Nederland. Het verschil na 8 uur topsquash tussen Nederland en Z.A. bleek slechts 1 punt te zijn.
Tussenstand na 2 test series:
Nederland – Zuid Afrika 7-9
Dag 4: Reisdag
Op donderdag reist de ploeg naar Port Elisabeth. Op het vliegveld aangekomen lijkt alles op rolletjes te gaan. Helaas hebben we nogal een tijdje in het vliegtuig op de startbaan moeten wachten wegens technische problemen. Maar goed beter aan de grond dan in de lucht sleutelen.
Om 15.00 uur reden we langs de mooie kust van Port E. op weg naar ons hotel. Na het inchecken was het dan eindelijk tijd om even lekker te chillen. En waar kan je dat beter doen dan aan de kust in de zon op een terras.
Chillen in Port Elisabeth Sjef & Jan Willem